Je leefde lang en gelukkig
met weinig steeds tevreden.
Je vroeg niets en toch kreeg je veel.
Van alle goede dingen was je voldaan
om dan vredig van ons heen te gaan.


Het mooiste van het leven zijn de sporen van liefde
die wij achterlaten wanneer wij weggaan.

Nooit vragend, nooit klagend, je pijnen in stilte dragend,
je handen hebben voor ons gewerkt, je hart heeft voor ons geklopt,
je ogen hebben ons tot het laatst gezocht.


Het afscheid van Monic zal plaatsvinden
in beperkte kring.

In zoveel mooie herinneringen,
blijf je bij ons.

Ze zijn weer samen hierboven,
onze meme en pepe.
We koesteren de mooie herinneringen...

“Treur niet,
ik ben alleen maar
naar de overkant”
-Augustinus-

Het leven
dat de natuur
ons schenkt is kort,
maar de herinnering
aan een mooi leven
duurt eeuwig.

-Cicero, 1e eeuw v.Chr.

Stil ben je van ons heengegaan,
je hebt altijd voor ons klaargestaan,
geborgenheid en liefde heb je ons gegeven,
zo was je hele leven,
je was een steun voor ons allen,
jou te moeten missen zal ons zwaar vallen.

Een moeder sterft altijd te vroeg
al wordt ze nog zo oud.
Je bidt dat God haar sparen zal,
omdat je van haar houdt.
Maar als de jaren knellen gaan,
zij ziek wordt, moe en oud,
bid je dat God haar halen zal,
omdat je van haar houdt.

Stil ben je van ons heengegaan,
je hebt altijd voor ons klaargestaan,
geborgenheid en liefde heb je ons gegeven,
zo was je hele leven,
je was een schat voor ons allen,
je te moeten missen zal ons zwaar vallen

En geef me nu mijn hoed
adieu, nu moet ik gaan
ik vond het leven goed
ik heb mijn best gedaan

Ik was ’n scheppie aarde
ik was ’n lepel zee
één spatje zon, één glimpje maan
’n beetje wel en wee

Één scheutje van de grote plens
één druppel van de wijn
één zuchtje was ik van de mens
één au’tje van de pijn

En geef me nu mijn hoed
Adieu, nu moet ik gaan…

Naar Toon Hermans

Achter elke traan van verdriet,
schuilt de glimlach van een herinnering.

De dood is niets.
Ik ben slechts aan de andere kant.
Wat we voor elkaar waren, zijn we nog altijd.

In zoveel mooie herinneringen, blijf je bij ons.

Het leven is als een lied van gelach en verdriet

They shall grow not old as we,
that are left, grow old.
Age shall not weary them,
nor the years condemm.
At the going down of the sun
and in the morning.
We will remember them.
- Laurence Binyon -

Afscheid nemen doet zo’n pijn,
toch vonden wij het fijn
om tot het laatste moment bij je te zijn.

In zoveel mooie herinneringen, blijf je bij ons.


Nooit vragend, nooit klagend,
je pijnen in stilte dragend,
je handen hebben voor ons gewerkt,
je hart heeft voor ons geklopt,
je ogen hebben ons tot het laatst gezocht.

Nu ik dood ben, begraaf me dan niet
verstik me niet onder een zware steen
maar laat me de kans om vrij te zijn
en te gaan over de grenzen van de dood
mee met de wind, mee met de vogels
die ik bewonderde en liefhad tijdens mijn leven.

Nu ik dood ben, verstik me niet in je tranen,
maar schep een herinnering aan mij niet op mijn graf
maar in je even levenssfeer daar waar je gelukkig bent.

Nu ik dood ben, gedenk de goede en gelukkige dingen
en vergeet en vergeef mijn fouten
want die hebben we toch allemaal en ik had u allen zo lief.

Mama, wij ademen jouw liefde in en uit
ook nu jij er niet meer bent.

Je leven uniek, je eigen weg.
Altijd rechtdoor.
Puur, vol vuur.

Verder leven
in harten
van hen die je liefhad
is nooit sterven

Herinner mij, maar niet in sombere dagen
herinner mij in stralende zon
herinner mij in mooie jaren
hoe ik was, toen ik alles nog kon.

Je was er altijd. Je was er heel veel. 
Je was er voor iedereen en nooit was iets te veel.



Ik verlaat degenen van wie ik hou
en ga nu terug naar degene die ik liefhad.


Het afscheid zal plaatsvinden in intieme kring woensdag 21 augustus 2024.

Langzaam ben je van ons weggegleden, elke dag een beetje meer.
Telkens werd je weer iets ontnomen, de papa van vroeger was je niet meer.
We zagen het goed, je stille verdriet maar helpen konden wij je niet.
Het gemis, een stille pijn, dat je nooit meer bij ons zal zijn.

Nooit vragend, nooit klagend,
je pijnen in stilte dragend,
je hart heeft voor ons geklopt,
je ogen hebben ons tot het laatst gezocht.

Verdriet en bewondering gaan hand in hand.
Verdriet omdat hij door zijn ziekte is verslagen.
Bewondering voor de manier waarop hij het heeft gedragen…

Nooit vragend, nooit klagend,
je pijnen in stilte dragend,
je handen hebben voor ons gewerkt,
je hart heeft voor ons geklopt,
je ogen hebben ons tot het laatst gezocht.

Weggaan is iets anders
dan het huis uitsluipen
zacht de deur dichttrekken
achter je bestaan en niet terugkeren.
Je blijft iemand op wie wordt gewacht.
Jouw stoel is nu leeg, je stem is stil.

De strijd was oneerlijk, heel niet terecht.
Je wilde graag verder, maar verloor dit gevecht.
Het lichaam heeft zich neergelegd, de strijd is nu gestreden.

Nooit vragend, nooit klagend, je pijnen in stilte dragend,
je handen hebben voor ons gewerkt, je hart heeft voor ons geklopt,
je ogen hebben ons tot het laatst gezocht.

“Na bijna 10.450 dagen zonder pa, nu voor eeuwig en altijd samen.”

Nog zoveel plannen, nog zoveel te doen,
het mocht niet meer zo zijn, het is nu voor altijd ‘toen’.

Nooit vragend, nooit klagend,
je pijnen in stilte dragend,
je handen hebben voor ons gewerkt,
je hart heeft voor ons geklopt.
We hielden innig van je echtheid en waarheid.
Ondanks alles, op zo’n verlies nooit voorbereid.

De uitvaart zal plaatsvinden in intieme kring.

Het verdriet is groot, maar ik zal jou altijd blijven herinneren 
als de sterke, liefdevolle vrouw die je was.


Oprechte dank dat u meeleeft in ons verdriet.
Liever dan bloemen of kransen, willen we u graag vragen om Jérôme
te gedenken via een gift aan het Fonds Vriendtjes Tegen Kanker.
Uw gift is welkom op rekeningnummer BE45 7340 1941 7789
van KU Leuven met mededeling +++400/0026/08228+++

Met verdriet maar dankbaar voor alle liefde en goedheid 
die wij van haar mochten ontvangen 
hebben we afscheid genomen van 



Nooit vragend, nooit klagend, je pijnen in stilte dragend,
 je handen hebben voor ons gewerkt,
 je hart heeft voor ons geklopt, 
je ogen hebben ons tot het laatst gezocht.



Het afscheid zal plaatsvinden in intieme kring.

Er zal geen begroeting zijn in het funerarium.
Koester de mooier herinneringen aan Davy in jullie hart!

De zon scheen, de vogels vlogen,
de bloemen bloeiden en toen werd alles stil.

Life doesn’t come with a manual, it comes with a Mum.


Je hebt je hoofd zacht neergelegd en je ogen gesloten,
je hebt de rust gevonden waar je al enkele jaren naar zocht.

Herinner mij maar niet in sombere dagen
herinner mij in de mooie jaren toen ik nog alles kon.


Het afscheid zal plaatsvinden op de strooiweide van de begraafplaats van Moortsele,
op maandag 8 juli 2024 om 13 uur.
Aansluitend zal Julia er verstrooid worden.

Al hield je nog zoveel
van het leven,
je had het niet in eigen hand.
Ongevraagd moest
je het verlaten
en wij staan machteloos
aan de kant.

Hij was er altijd voor iedereen met raad en daad
nog zoveel te doen zoveel te geven
nog niet klaar in dit leven.

Vele jaren heb je met stille gebaren ons je liefde en vriendschap
laten ervaren, een warme blik, een lieve lach,
je hield van ons en wij van jou,
jij maakte onze dag.

Je was er altijd.
Je was er heel veel.
Je was er voor iedereen
en nooit was iets te veel.

We nemen afscheid van Liliane
in de Sint-Pietersbandenkerk te Merelbeke 
op woensdag 26 juni 2024 om 11 uur.

Bloemen noch kransen.

De uitvaart zal plaatsvinden in intieme kring.

Er is niets dat voorgoed verdwijnt,
als men de herinnering bewaart.



Alles valt stil zonder jou
de leegte van afwezigheid
en zelfs de mooiste morgen
brengt ons gisteren niet terug

Al hield je nog zoveel van het leven,
je had het niet in eigen hand.
Ongevraagd moest je het verlaten
en wij staan machteloos aan de kant.

Jij bent jij

Je ogen zien, je oren horen
het kleine kan je nog bekoren.
Je tred is traag, je brein is bros
maar jij bent jij, ‘k laat je niet los.

-Lex Meuldijk-

Nooit meer je stem, nooit meer je lach,
nooit meer samen genieten van een mooie dag.
Niets is meer hetzelfde in ons leven,
maar het houden van jou en alle herinneringen zijn gebleven.

Met verdriet, maar dankbaar voor alle liefde en goedheid
die wij van hem mochten ontvangen,
hebben wij afscheid genomen van Hubert.

We melden jullie het overlijden van Erwin Bovyn.


Ik verlaat degenen van wie ik hou
en ga nu terug naar degene
die ik liefhad.

We staan niet altijd stil
bij het woord ‘samen’
maar het is een groot gemis
als ‘samen’ uit je leven is.

Het afscheid zal plaatsvinden op de strooiweide
van de begraafplaats van Merelbeke Centrum op woensdag 29 mei 2024 om 9.30uur.
Aansluitend zal Kris er verstrooid worden.


Nooit vragend, nooit klagend,
 je pijnen in stilte dragend, 
je handen hebben voor ons gewerkt,
 je hart heeft voor ons geklopt,
 je ogen hebben ons tot het laatst gezocht.


Bezige handen en een sterke wil
vielen na een bewogen leven stil.


‘De zon moet voor iedereen kunnen schijnen.’
- Jan -

We hielden ontzettend van je. 
Je optimisme, moed en eenvoud zullen we nooit vergeten.
Een sterke vrouw zonder franje.

‘n Beetje

Sterven doe je niet ineens,
maar af en toe een beetje
en alle beetjes die je stierf,
’t is vreemd, maar die vergeet je,

het is je dikwijls zelfs ontgaan,
je zegt ik ben wat moe,
maar op een keer dan ben je aan
je laatste beetje toe.

- Toon Hermans-

Hij blijft geborgen in onze herinnering. 
Geworteld in ons bestaan. 
We hebben veel bewondering voor al wat hij heeft gedaan.


De zon scheen, 
de vogels vlogen, 
de bloemen bloeiden 
en toen werd alles stil...

Al wat je ons hebt gegeven,
onthouden we ons hele leven.

Je hebt je hoofd zacht neergelegd en je ogen gesloten,
je hebt de rust gevonden
waar je al enkele maanden naar zocht.

Zwijgzaam, stil en zonder vragen wilde jij je ziekte dragen. 
Je vocht met al je levenskracht voor elke nieuwe dag en nacht. 
Zo ben je langzaam, moegestreden, 
thuis uit ons midden weggegleden, na een dappere 
maar ongelijke strijd uit je lijden nu bevrijd.


Ere directeur van de avondschool Coovi-Ceria te Anderlecht


Herinner mij, maar niet in sombere dagen, herinner mij in stralende zon, 
herinner mij in mooie jaren, toen ik nog alles kon.


De familie heeft afscheid genomen in intieme kring.

Herinner mij, 
maar niet in sombere dagen
herinner mij in stralende zon
herinner mij in mooie jaren
toen ik nog alles kon.


Afscheid nemen doet zo’n pijn,
toch vond ik het fijn
om tot het laatste moment bij je te zijn.

Tot het laatst wilde je leven,
door een sterke wil gedreven.
Een uitgesproken karakter vol doorzettingsvermogen,
maar over je lichaam had je geen macht.
Jouw stoel is nu leeg,
je stem is stil.
Wie hem gekend heeft,
weet wat dat zeggen wil.

Haar schoon leven zal ons steeds een voorbeeld zijn.
Zij leefde zacht in eenvoud.

Il y a quelque chose de plus fort que la mort,
c’est la présence des absents dans la mémoire des vivants

-Jean D’Ormesson-

Ik laat je los,
keer op keer,
telkens weer
een beetje
meer.
Jaar na jaar
een pas opzij,
steeds verderaf
eeuwig dichtbij.

Nooit meer je stem, nooit meer je lach, nooit meer samen genieten van een mooie dag. 
Niets is meer hetzelfde in ons leven, maar het houden van jou en alle herinneringen zijn gebleven.



Nooit meer je stem, nooit meer je lach, nooit meer samen genieten van een mooie dag. 
Niets is meer hetzelfde in ons leven, maar het houden van jou en alle herinneringen zijn gebleven.
Je was heel bijzonder, heel gewoon. Gewoon een heel bijzondere vrouw.



Nooit vragend, nooit klagend, je pijnen in stilte dragend, 
je handen hebben voor ons gewerkt, 
je hart heeft voor ons geklopt, 
je ogen hebben ons tot het laatst gezocht.


Onze job is doorheen de jaren enorm geëvolueerd. Vandaag de dag zijn wij een eerste aanspreekpunt om steun en structuur te krijgen in een emotioneel moeilijke periode. De regeling en begeleiding moet vertrekken vanuit een wederzijds vertrouwen.

Als familiebedrijf maken wij hierin het verschil.

large_Image 12@2x.png

medium_Image 12@2x.png

small_Image 12@2x.png

thumbnail_Image 12@2x.png

> De ongrijpbaarheid van een zandkorrel vergelijken we met het ongrijpbare van het leven. We trachten soms om het zand angstvallig in ons hand vast te houden maar ongewild sijpelt het tussen de kleine kiertjes van ons vingers door.

large_3 musketiers.jpg

medium_3 musketiers.jpg

small_3 musketiers.jpg

thumbnail_3 musketiers.jpg

## Jourika Hennaux

Jourika heeft als dochter snel de beslissing genomen om mee te werken in de zaak.

Tijdens haar opleiding KMO-management besloot ze de opleiding begrafenisondernemer bij te volgen. In 2013 begon dan ook haar carrière binnen de uitvaartonderneming.

Het ondernemerschap en de dankbaarheid van de families zijn haar drijfveer om de familiezaak verder uit te helpen bouwen.

## Eric Hennaux

Als oprichter en zaakvoerder ben ik vandaag de dag trots op de waarden en normen waar mijn uitvaartonderneming voor staat.

Samen met mijn echtgenote ben ik gedurende vele jaren de drijvende kracht. Door de zekerheid van opvolging willen wij blijven bouwen aan een innoverende en vooruitstrevende begrafenisonderneming.

Het persoonlijk contact met onze families moet voorop blijven staan, alleen zo kunnen wij perfect inspelen op hun wensen van afscheid nemen.

## Deborah Hennaux

Na enkele jaren nam Deborah ook de beslissing om mee haar schouders onder de zaak te zetten. Door haar opleiding begrafenisondernemer en ervaring in de horeca hoopt zij op haar manier een verschil te kunnen maken voor onze families.

Haar openheid en vriendelijkheid zorgen ervoor dat iedereen zich hier een beetje ‘thuis’ kan voelen.

Het Zandkorrel-team

Jourika Hennaux

Eric Hennaux

Deborah Hennaux