De zon verdween achter de wolken.
De glimlach verdween van het gezicht.
Grijs en donker werd het tegelijk.
De bloemen die netjes rechtop stonden, 
zakten naar beneden.
De moed kwam als lood in de schoenen 
en het geluk liep weg.
Zware tranen vielen, langs het gezicht.
Verdriet en eenzaamheid,
kwamen tegelijkertijd omhoog.
Zonder jou en alle liefde die je gaf, 
moesten we verder.
Alles dat we probeerden achter te laten, 
om jou niet te vergeten, werd lastig.

Met vele mooie herinneringen nemen we afscheid van Philippe

Wat zo diep in je hart zit, kan je door de dood niet verliezen.


Nooit vragend, nooit klagend.
Zijn pijnen in stilte dragend.
Zijn handen hebben voor ons gewerkt,
zijn hart heeft voor ons geklopt,
zijn ogen hebben ons tot het laatst gezocht.

Je naam staat in ons hart geschreven,
het eind kwam veel te gauw.
Maar in gedachten blijft steeds leven,
je liefde, zorgzaamheid en trouw.

De stilte die je achterlaat is groot
maar in ons hart blijf je leven.

Herinner mij, maar niet in sombere dagen.
Herinner mij in stralende zon,
herinner mij in mooie jaren,
toen ik nog alles kon.

Ik ben moe van deze lange reis,
al wat ik vraag is een rustige slaap
en dromen van hen die ik lief heb.

Bloemen, noch kransen. 
Liever een gift aan ‘Kom op tegen Kanker’ 
op het rekeningnummer BE03 4886 6666 6684 
met referentie ‘IM Raf Van De Vyver’

Je was een rots in de branding en koerste recht door zee.
Je trotseerde storm en golven.
Alleen... je had de wind niet mee.

Geheel onverwachts ging je van ons heen.
We konden zelfs geen afscheid meer nemen,
geen handdruk, geen knuffel, geen kus.

De strijd was oneerlijk, geheel niet terecht.
Je wilde graag verder, maar verloor dit gevecht.

De 
°18/07/1930
+26/03/2020

“Het is niet omdat ze er niet meer is, dat ze er niet meer is.”    
- SDG


Volgens haar uitdrukkelijke wens 
zal zij na de uitvaartplechtigheid bijgezet 
worden bij haar ouders in het familiegraf 
op het kerkhof van Balegem.


Ik dank namens Lily iedereen 
die zij dank verschuldigd was. 

- Haar schoonzus Ivette -


Je naam blijf ik
noemen in mijn verhalen.

Je gezicht zal ik blijven 
zien in mijn dromen.

Je licht zal
niet doven.

Je zult in mijn herinnering blijven
zoals je was.

Je blijft met mij meegaan
nu het leven 
verdergaat.


 - naar Marinus Van den Berg -

Diep bedroefd nemen we afscheid van
Roland Mattheeuws

Transport NV Mattheeuws en co

De strijd heb je nimmer opgegeven,
zelfs toen het einde werd verwacht.
Je bleef geloven in het leven,
vol liefde, zorg en levenskracht.

“Over elke berg leidt een pad, 
hoewel het niet altijd zichtbaar is vanuit de vallei.” 

- Theodore Roethke - 

Begroeting:                  Funerarium De Zandkorrel
                                    Sint-Elooistraat 21a te 9820 Merelbeke
Maandag en dinsdag: 18 - 19 uur

Rust nu maar, je strijd is gestreden,
je hebt het zo ontzettend moedig gedaan.
Wie kan begrijpen hoe jij hebt geleden,
wie kan voelen wat jij hebt doorstaan.

In zoveel mooie herinneringen blijf je bij ons.

Omdat er liefde is,
bestaat er geen voorbij,
in alle eeuwigheid ben jij

Veel heb je ons gegeven,
veel heb je voor ons betekend,
plotseling uit ons leven gedreven,
blijf je in onze harten leven.

Afscheid nemen is met zachte vingers wat voorbij is dichtdoen
en verpakken in de goede gedachten der herinnering.

U kan de plechtigheid herbekijken via volgende link: https://cmorelive.be/afscheid-carlo-de-cooman/

Zwaar werden de dagen
en lang duurde de nacht
Hoe moeilijk is het vechten
bij het ontbreken van de kracht
Maar ondanks je verlies
van de strijd om het leven
Heb je ons een heel stuk geluk
en ontzettend veel liefde gegeven

Ga nooit weg zonder te groeten,
ga nooit heen zonder een zoen. 
Wie het noodlot zal ontmoeten
kan het morgen niet meer doen. 

Loop nooit weg zonder te praten,
dat doet soms een hart zo pijn.
Wat je 's morgens hebt verlaten, 
kan er 's avonds niet meer zijn.

Het liefst zouden we teruggaan naar gisteren,
toen alles nog goed was,
maar gisteren is voorbij, een droom voor altijd.

nog zoveel plannen
nog zoveel te doen
het mocht niet zijn
het is nu voor altijd “toen”

Nooit vragend, nooit klagend
zijn pijnen in stilte dragend
zijn handen hebben voor ons gewerkt
zijn hart heeft voor ons geklopt
zijn ogen hebben ons tot het laatst gezocht


je weerstand was erg groot
eigenlijk wilde je nog niet dood
je door ons laten helpen liet je niet gauw toe 
alleen op het laatst, je was ook zo ontzettend moe
wat je zei was vaak anders dan je bedoelde 
maar wij wisten wel wat je voelde 
soms is er zoveel wat we voelen
maar zo weinig wat we kunnen zeggen

Liefste moeke
Liefdevol en karaktervol.
Steeds ontving je ons met open armen.
Het geluk van jouw familie stond voorop.
Niets was jou teveel. Helpen waar je kon.
Nooit zonder mening maar steeds met de beste bedoelingen.
Niets zal nog hetzelfde zijn zonder jou.
Het gemis is groot, de herinneringen des te mooier.
Voor altijd in ons hart.

Zoveel moed getoond, zo intens gestreden.
Niet eens voor zichzelf, liefde was haar reden.


Dankbare herinnering aan va, opa Bottelare, nonkel Nin

Meerdere keren moedig 
het gevecht aangegaan.
Het mocht niet zo zijn.
Het aardse voor een ander bestaan.
Veel te vroeg en dat doet pijn.


Mijn vadertje, hij was rechtvaardigheid.
Hij had de zware last op zich geladen,
een eerlijk mens te zijn in woord en daad.
Hij was actief en ondernemend,
geen hindernis ging hij uit de weg.
Schoonheid liet hem niet onberoerd.
Hij heeft de bossen van zijn jeugd bemind.
Hij kende bomen zoals wij mensen kennen.
Mijn vadertje, hij was rechtvaardigheid.
Hij had de goede liefde tot de stille en ware dingen.

Het spijt me dat ze jullie zo’n droevig 
nieuws moeten brengen.
Maar het lot heeft daarover beslist.
Ik heb me heel erg verdedigd.
Het lot is gewonnen. Helaas. 
Ik wilde mijn vrienden rondom mij.
We waren soms zo dichtbij en soms zo ver weg.
In mijn hart bleven jullie dichtbij.
Ik bedank jullie voor die jarenlange vriendschap
en wat ik nog wilde zeggen: “Jullie waren lieve mensen!”
- Lisette -


Er was eens ...
een meisje dat Charlotte heette.
Charlotte hield van sprookjes
en van de wonderen van Disney.
Met een sprookje kan je wegdromen
van de echte wereld en je zorgen vergeten.
En dat hebben we nu echt nodig.
Nu is Lotje zelf een sprookjesfiguur.
Zij kan toveren met haar glimlach
en met haar warme blik
verkwikt ze als lentezon.
Maar het sprookje eindigt niet met
‘...en ze leefden nog lang en gelukkig.’
Het voelt als het slechtste sprookje ooit.
In de echte wereld is zij die magische fee
die mensen helpt en leven geeft.
Dat maakt haar onsterfelijk.
We missen je.

Livestream: https://cmorelive.be/afscheid-charlotte-van-buylaere/
--
https://actie.makeawish.be/nl-NL/project/goodbye-might-seem-like-forever-farewell-is-like-the-end-but-in-my-heart-is-a-memory-and-you-will-be-there-forever-eerbetoon-charlotte-van-buylaere?tab=overview

Langzaam ben je van ons weggegleden.
Elke dag een beetje meer.
Telkens werd je weer iets ontnomen,
dat deed jou en ons zeer.
Het is een gemis, een stille pijn.
Dat je nooit meer bij ons zult zijn.

De hemel is niet zo ver als het lijkt
hij is niet echt in de wolken
het is hoe je het bekijkt.

Misschien ligt hij achter de regenboog
of achter de zon
dat doet er allemaal niet toe,
je moet weten hoe je er komt.

En als je er eenmaal bent daar
in de hemel krijg je vleugels
en keer je terug naar
waar het allemaal begon.

Afscheid doet altijd een beetje pijn,
Het is of een band wordt door gesneden.
Een band waarmee je vast zat aan het heden,
Waar je jezelf bij kon zijn.
In die tijd was ik mezelf en waren we bij elkaar,
Ik vond daar zoveel goede dingen.
Helaas zijn dit nu alleen niet meer dan herinneringen,
Herinneringen die ik nu goed in mijn hart bewaar.

Nooit vragend, nooit klagend 
haar pijnen in stilte dragend 
haar handen hebben voor ons gewerkt 
haar hart heeft voor ons geklopt 
haar ogen hebben ons tot het laatst gezocht...

‘Omdat er liefde is, bestaat er geen voorbij. In alle eeuwigheid ben jij…’ 
Toon Hermans

Sterven doe je niet ineens, maar af en toe een beetje.
En alle beetjes die je stierf, ’t is vreemd, maar die vergeet je.
Het is je dikwijls zelf ontgaan,
je zegt ik ben wat moe.
Maar op een keer dan ben je aan je laatste beetje toe.

Je was een rots in de branding
en koerste recht door zee
Je trotseerde storm en golven
alleen... je had de wind niet mee

Heel bijzonder, heel gewoon,
gewoon een heel bijzondere man.

Ter info: De familie heeft ervoor gekozen om te werken met rode bloemen als thema voor de begrafenis.

Ik ben moe van deze lange reis,
al wat ik vraag is een rustige slaap
en dromen van hen die ik liefheb.

In de straat waar ze woonde
het voelt zo anders daar
zo leeg.. nu ze er niet meer is.
Je loopt langs haar huisje
voelend dat ze verdwenen is.
Haar lieve woorden en zorgzaamheid,
ze is door de Heer bevrijd.
Kijkend loop je stil voorbij
maar voor haar ben je zo blij.
Geen lijden meer geen grote strijd
Haar leven.. kostbaar verlaten.
Dierbaren achterlatend.
Bedankt voor die mooie tijd.

“ Mijn laatste groet is voor hen,
die mij in mijn onvolmaaktheid
kenden en mij liefhadden “

R. Tagore

eerst was er niets
dan was er even iets
en dan weer niets


U kan de plechtigheid van Rik volgen via livestream. 
De login kan aangevraagd worden via volgend emailadres: cajacool@yahoo.com

Afscheid nemen
is met zachte handen
verpakken van gedachten
tot mooie herinneringen.

Afscheid nemen
is met voorzichtige handen,
meedragen van herinneringen
die je voor altijd wilt bewaren.

Afscheid nemen van jou,
missen van je lach, je gesprekken,
de twinkel in je ogen...

Vergeten zullen we je nooit.

Omringd door vele liefdevolle handen
is hij van ons heengegaan.


Een moeder, (over)grootmoeder,
die leefde voor haar gezin, vol overgave,
een harde werkster, zonder veel uiterlijk vertoon,
maar met een warm, toegewijd hart.
Zo zullen we haar altijd in ons hart dragen.

Heel bijzonder, heel gewoon,
ze was gewoon heel bijzonder...


Al die jaren, de tijd dat we samen waren,
een tijd van geluk en tranen, leidde ons in gelijke banen.



Nooit vragend, nooit klagend.
Haar pijnen in stilte dragend,
haar handen hebben voor ons gewerkt,
haar hart heeft voor ons geklopt,
haar ogen hebben ons tot het laatst gezocht.


Je wandelt, weet ik, in een milder licht
dat voor je uitschijnt en je stappen richt
een vrede tegemoet die wij niet kennen
naar een gezegend eeuwig vergezicht.

Anton van Wilderode

Papa
We zitten naast elkaar
Zeggen niet zoveel
We kijken elkaar aan
Je blik sprankelt
Het is goed zo

Roger mijn liefste schat, mijn vriend.
Zo onverwachts heb je mij verlaten.
Wat zal ik je missen in alle kleine dingen.
Schat waak over mij, dag en nacht, tot we weer samen zijn,
je vrouwtje Rita.


Lieve Opa, mijn held, mijn alleskunner,
de man van weinig woorden en heel veel daden met liefde.
Waarom hebben ze jou zo plots van ons weg genomen?
Ik weet nog goed dat jij me hebt leren fietsen, de lange tochten waarbij ik altijd aan het zagen was en jij gewoon bleef motiveren...
Waarom ben je weg gegaan met iets wat jij het liefste deed?
Ik beloof je dat ik goed voor oma, mama, papa en Thibo zal zorgen gelijk jij altijd voor ons hebt gedaan.
Ik zal je missen ?
Liefs, je kleindochter Elisa.


Opa, je bent mijn held in al zijn vormen.
Je weet wat we hebben afgesproken,
wij zijn mensen van daden en niet van woorden,
je petekind, Thibo.

Weggaan is iets anders
dan het huis uitsluipen
zacht de deur dichttrekken
achter je bestaan en niet terugkeren
Je blijft iemand op wie wordt gewacht.
Weggaan kun je beschrijven als
een soort van blijven.
Niemand wacht want je bent er nog.
Niemand neemt afscheid
want je gaat niet weg.
In onze harten blijf je.

- Rutger Kopland -

Ik heb lang en gelukkig geleefd,
niets gevraagd en veel gekregen
en ben van alle dingen ontdaan
stilletjes ter Here gegaan.

Geoden zeldzaam
Juweel in harde bolster
Romantiek in kader

Ik beteken mezelf,
een korte schaduw,
een toeval in het licht van de aarde.
- Uit ‘Heer Everzwijn’ - Hugo Claus

Je was nog zo vol plannen 
en maakte tijd voor alles...
maar tijd maakte geen tijd meer voor jou.

Herinner mij zoals ik was,
maar niet in sombere dagen.
Herinner mij in de stralende zon,
hoe ik was, toen ik alles nog kon.

Maar in de eerste plaats ben ik op deze 
prachtige planeet een bewust 
denkend wezen geweest,
en dat al was een enorm voorrecht en avontuur.

Uit: 'Dankbaarheid van Oliver Sachs'

Zorg dragen voor elkaar tot het einde, over ziekte en beperkingen heen.
Elke dag iets moeten afgeven, maar toch blijven zoeken naar wat wel nog kan.
Samen.
De essentie van liefde.
Marianne
----------------
U kan de uitvaartplechtigheid herbekijken via volgende link: https://cmorelive.be/afscheid-yvette-vermeulen/

Il faut savoir encore sourire
Quand le meilleur s’est retiré
Et qu’il ne reste que le pire
Dans une vie bête à pleurer
Il faut savoir, coûte que coûte
Garder toute sa dignité
Et malgré ce qu’il nous en coûte
S’en aller sans se retourner
Face au destin qui nous désarme
Et devant le bonheur perdu
Il faut savoir cacher ses larmes
Mais moi, mon cœur, je n’ai pas su
Il faut savoir quitter la table
Lorsque l’amour est desservi
Sans s’accrocher l’air pitoyable
Mais partir sans faire de bruit
Il faut savoir cacher sa peine
Sous le masque de tous les jours
Et retenir les cris de haine
Qui sont les derniers mots d’amour
Il faut savoir rester de glace
Et taire un cœur qui meurt déjà
Il faut savoir garder la face
Mais moi, je t’aime trop
Mais moi, je ne peux pas
Il faut savoir mais moi
Je ne sais pas 

                             - Charles Aznavour

Een lieve vrouw van een onbetaalbare waarde.
Een lieve vrouw die altijd lachte.
Een lieve vrouw die ons helaas heeft verlaten.
Wat ons veel verdriet doet.
Iemand die we nooit zullen vergeten.
Iemand die altijd voor je klaar staat.
Iemand waar je alles tegen kan zeggen.
Iemand waar je omgeeft.
Een groot verlies voor ieder die haar kent.
Een groot verlies die niet te verwoorden is.
Een grootverlies die je altijd bij je draagt.
Een grootverlies die je altijd zal missen.
Een groot verlies die altijd bij je zal blijven in je hart.

Je strijd heb je nimmer opgegeven,
zelfs toen het einde werd verwacht.
Je bleef geloven in het leven,
vol liefde, zorg en levenskracht.



Het leven
werd je gegeven
als een roos.
Je prikte je
soms pijnlijk
aan de scherpe doornen.
Maar je bleef verrukt
over de zoete geur
en de diepe kleur.
En in je hart droeg je
je eigen rozendromen
blij met je mee,
altijd, dapper en blij,
zelfs toen je verdwaalde in de mist,
tot de roos je werd ontnomen.

Herinner mij, maar niet in sombere dagen
herinner mij in stralende zon
herinner mij in mooie jaren
toen ik nog alles kon.


Nooit vragend, nooit klagend,
zijn pijnen in stilte dragend. 
Zijn handen hebben voor ons gewerkt. 
Zijn hart heeft voor ons geklopt.
Zijn ogen hebben ons tot het laatst gezocht.

Een bijzondere man is hij
zo trots op hem zijn wij
Alles heeft hij ons gegeven liefde en zijn hele leven
De strijd om het leven heeft hij niet gewonnen
maar wel de liefde waarmee het is begonnen

Muziek
Muziek brengt mensen samen.
Muziek geeft mensen hoop.
Muziek bevrijdt de tranen.
Muziek laat verdriet de vrije loop.
Muziek helpt mensen rouwen.
Soms is muziek het enige medicijn.

U kan de uitvaartplechtigheid volgen via volgend paswoord: 09022021

Rust nu maar je strijd is gestreden,
je hebt het zo ontzettend moedig gedaan.
Wie kan begrijpen hoe jij hebt geleden,
wie kan voelen wat jij hebt doorstaan.

Beetje bij beetje zijn wij jou verloren
en heb jij ons losgelaten.
Zachtjes ben je dan vertrokken,
zoals je was, 
zonder luide trom 
of veel tierlantijnen.


De familie zal in beperkte kring afscheid nemen van Bruno.



Doof nu het licht en sluit je ogen
En vergeet de strijd
Jouw leven hier is omgevlogen
Maar jouw liefde blijft

Laat nu die laatste droom maar komen
En wees niet meer bang
Jouw nacht van vrede is gekomen
Na een leven lang

En waar jij gaat laat ik mijn hart en ziel
Met jou meegaan
Jouw taak op aarde is voldaan
Zoals je was in alle liefde

Zo zal je gaan

-Rob De Nijs-

Je leven lang heb je gestreden.
Je hebt je hoofd zacht neergelegd
en je ogen gesloten.
Je hebt de rust gevonden waar je jarenlang naar zocht.
- Ugo Verbeke -

Afscheid nemen is met dankbare handen 
meedragen al wat herinnering waard is.


Je bent van ons heengegaan zoals je steeds hebt geleefd,
rustig, moedig, bekommerd om ons allen.


Neem de tijd om te werken,
het is de weg naar succes.
Neem de tijd om te denken,
het is de krachtbron.
Neem de tijd om te spelen,
het is het geheim van de eeuwige jeugd.
Neem de tijd om te leren,
het is de fontein van de wijsheid.
Neem de tijd om vriendelijk te zijn,
het is de weg naar geluk.
Neem de tijd om te lachen,
het is de muziek van de ziel.
Neem de tijd om met de kinderen te spelen,
het geeft de innigste vreugde.
Neem de tijd om voorkomend te zijn,
het bestempelt iemand als Heer.

Beetje bij beetje zijn wij jou verloren 
en heb jij ons losgelaten.
 
Jij hebt op ons gewacht,
wij hebben op jou gewacht,
tot we er samen klaar voor waren 
en wisten, het is oké.
 
Zachtjes ben je dan vertrokken
zoals je was
zonder luide trom of veel tierlantijnen.
 
Zo zien wij jou graag,
helemaal mama, mé, meke.


Bloemen, noch kransen, liever een gift aan de vzw Palliatieve Zorgen van het AZ St.-Lucas in Gent.
Rekeningnummer: BE12 4400 3398 1192 met vermelding: ‘Herinnering aan Christine De Smet’

Ik ben moe van deze lange reis,
al wat ik vraag is een rustige slaap
en dromen van hen die ik liefheb.


Mevrouw Simonne Van Steerteghem is overleden in Residentie Militza te Oostakker.


Heel bijzonder, heel gewoon
gewoon een heel bijzondere man...


Familie wil graag noch bloemen, noch kransen.
Ze danken u voor het begrip.

Afscheid nemen
is met zachte handen
verpakken van gedachten
tot mooie herinneringen.
afscheid nemen
is met voorzichtige handen
meedragen van die herinneringen
die je voor altijd wilt bewaren.
afscheid nemen ven jou,
missen van je lach, je gesprekken,
je glimmende ogen...
vergeten zullen we je nooit...

De strijd was oneerlijk, heel niet terecht.
Je wilde graag verder, maar verloor dit gevecht.

De uitvaartplechtigheid zal plaatsvinden in beperkte kring.


Als je niet meer leven kan,
Geef de hemel je leven dan.
Dan weet je dat je verder leeft,
Dat je naar rust en vrede streeft.
Als je niet meer leven kan,
Geef de hemel je leven dan.
Weet dat je tijd gekomen is,
Ook al weet je dat ik je mis,
Als je niet meer leven kan,
Geef de hemel je leven dan.


Waar je ook bent, ik zou ‘t niet weten.
Niet in afstand of tijd te meten.
Maar ik heb je bij me,
diep in mij,
daarom ben je zo dichtbij.

– Toon Hermans –

Nog zoveel plannen, 
nog zoveel te doen, 
het mocht niet meer zijn
het is nu voor altijd ‘toen’.

Als een klein wit wolkje
gedreven door de wind,
kwam je even bij ons
voor altijd ben je ons kind.

We kijken naar omhoog
en zien als in een vlucht,
een klein wit wolkje gaan,
langs de heldere blauwe lucht.


Rouwbetuigingen

Beurms Luc

De Keyster Willy

Becaus Philippe

Van Goethem Willy

Albers Gerard

Vancraeyveldt Annie

Bequé Lucienne

Sergeant Albert

Van De Vijver Adelin

Janaert Norbert

Van De Vyver Raf

Hall-Van Kerrebroeck Frederick