Labijn Marguerite

Je kan wenen omdat ma, meme er niet meer is
of je kan glimlachen omdat ze geleefd heeft.
Je kan je ogen sluiten en bidden dat ze terug zou komen
of je ogen openen en kijken
naar al wat ze nagelaten heeft.
Je hart kan leeg zijn omdat je haar niet meer kan zien
of vol van liefde die je met haar gedeeld hebt.
Je kan je rug naar morgen toekeren en gisteren leven
of je kan gelukkig zijn voor morgen
omdat er een gisteren was.
Je kan enkel herinneren dat ze heengegaan is
of de herinneringen aan haar koesteren
en haar verder laten leven.
Je kan wenen en je gedachten afsluiten,
je leeg voelen of je kan doen wat zij zou gewild hebben:
lachen, je ogen openen, liefhebben en verder gaan.